Ouders procederen al ruim 6 jaar over de verdeling vd zorg voor hun kinderen. Over en weer verwijten ze elkaar rigiditeit en een gebrek aan medewerking. Kinderen gaan er kapot aan. Huidige procedure door vader gestart, die in 2015 naar andere regio is verhuisd en, voorzover hier van belang, graag wil dat zoon A bij hem komt wonen en in zijn buurt naar school zal gaan. Zoon, die op wisselavonden bij beide ouders eet om gedoe te voorkomen, lijkt het daarmee eens. Kinderrechter richt zich in beschikking tot deze zoon en probeert hem uit te leggen waarom ze het verzoek afwijst. En slaagt er naar mijn mening in a. de jongen het gevoel te geven dat ze ondanks de afwijzing van het verzoek heel goed naar hem heeft geluisterd; b. de ouders indirect ervan te doordringen dat ze nu écht het roer moeten omgooien in zinnen als “Ouders, in de zin van 2 volwassenen die samen optreden in jouw belang, die heb jij al een hele tijd niet.”…”Jij probeert problemen te voorkomen, conflicten te sussen en bij dat alles vooral niemand het gevoel te geven dat je partij kiest. Daarbij kom je aan je eigen belangen en eigen ontwikkeling pas als laatste toe en als het nodig is maak je dat ondergeschikt.” En méér.
Noot mediator: zoek tijdig hulp, voordat je in het vuur van de strijd de kans loopt dat je de belangen van je kind ondergeschikt maakt aan het winnen van conflicten met je ex. Buig dreigende conflicten om in samenwerken als ouders. Dat voorkomt loyaliteitsconflicten bij het kind.
